Lanvin je sadašnjost, ali muzika svakako nije prošlost
Mixtape Pluto nije samo još jedno izdanje u dugogodišnjoj karijeri američkog rep izvođača; to je istraživanje paradoksa njegovog umetničkog izraza, mesta gde se raskoš susreće sa tamnim stranama savremenog lifestylea. Future je odavno stvorio prepoznatljiv narativ u kojem bogatstvo i hedonizam nisu samo simboli uspeha, već i manifestacije duboke unutrašnje praznine. U ovom mixtapeu, njegovo samopouzdanje i beskrajna potraga za moći prikrivaju fragmente lične patnje i nestabilnosti, što rezultira slojevitim prikazom ljudskog postojanja unutar okvira modernog konzumerizma i društvene estrade.
Estetika zvuka kao emocija
Futureov zvuk je “estetsko ogledalo” haotičnih emocija koje leže ispod površine njegovog liričkog izraza. Produkcija u Mixtape Pluto odražava karakterističnu upotrebu takozvanih teških trap ritmova i zasićenih sintisajzera, stvarajući atmosferu koja se oseća kao distopijska verzija popularnosti. Takva muzička podloga nije samo funkcionalna; ona je kanal kroz koji Future artikuliše svoju egzistencijalnu anksioznost. Pesme poput “Surfing A Tsunami” evociraju osećaj neprekidnog plivanja protiv struje preplavljujuće realnosti, dok mračni ton “Lil Demon” donosi apstraktnu refleksiju unutrašnjih borbi.
Dualizam slave
Futureova umetnička jedinka na projektu Mixtape Pluto nastavlja da istražuje kontradikcije uspeha u modernom svetu. Slava, za Futurea, nije samo krajnji cilj, već složen prostor u kojem se bogatstvo pretvara u okove, a hedonizam u beg od stvarnosti. U pesmama kao što su “Teflon Don” i “Ready To Cook Up,” Future se postavlja kao nepobedivi antiheroj, hvalisajući se ne samo materijalnim dobrima, već i svojom emocionalnom neprobojnošću. Ali, to samopouzdanje se ponekad oseća kao maska; iza sjajnih referenci bogatstva i dominacije krije se tuga koja prožima njegov stil života. Pesme poput “Lost My Dog” nude trenutke introspektivnog bola, gde se suočava sa stvarnim gubicima u svom životu.
Produkcija kao prostor ispunjen nostalgičnim zvukom
Povratak na ime Pluto nije samo omaž njegovom nekadašnjem delanju na sceni, već podsvesni povratak u vreme kada je Future bio na vrhuncu svoje moći u underground rap sceni. Ovaj mixtape priziva nostalgični osećaj za one koji su pratili njegovu karijeru kroz eru Monster i DS2, vremena kada je Future oblikovao trap muziku pod pojmomom koji danas poznajemo. Ali u ovom primeru, nostalgija nije utešna. Umesto toga, Future stvara svet u kojem prošlost nije utočište, već dokaz trajne unutrašnje borbe između sopstvenih uspeha i autentične emocionalne samoće.
Na projektu Mixtape Pluto Future kanališe prepoznatljiv stil Playboi Cartija, posebno kroz vokalnu izvedbu koja podseća na Cartijev zvuk. Fanovi su primetili ovu sličnost na pesmi poput “Lil Demon,” gde Future koristi visoki ton i razigranu kadencu, što je karakteristično za Cartijev poznati “baby voice.” Ovaj potez može se tumačiti kao Futureov način eksperimentisanja kako bi ispratio savremene trendove unutar trap žanra, u kojem Playboi Carti zauzima značajno mesto zbog svoje nekonvencionalne vokalne izvedbe i energije. Futureov omaž Cartiju može se tumačiti i kao prirodan izraz umetničkog istraživanja, s obzirom na to da obojica dolaze sa atlantske trap scene. Iako Carti nije direktno predstavljen na ovom projektu, njihova prethodna saradnja i fluidnost uticaja unutar žanra čine ovu imitaciju skoro pa očekivanom.
Mixtape Pluto je testament Futureove kompleksnosti kao umetnika, ukorenjenog u svetovima glamura i unutrašnjeg bola. Njegova muzika nije samo slavljenje materijalnog, već duboka meditacija o emocionalnim posledicama upravo tog uspeha. U ovoj besprekornoj koordinaciji zvuka i teksta, Future istražuje mračnu stranu trijumfa, naglašavajući da su eksterni znaci moći često u kontrastu sa krhkošću unutrašnjeg sveta.